Stemmen

Vastenoverweging 34 – zaterdag 9 april 2022.

Wat denk je, zouden het dezelfde stemmen geweest zijn die luid klonken toen de mensenscharen palmtakken op de weg gooiden en riepen: “Hosanna de Zoon van David, gezegend Hij, die komt in de naam des Heren; Hosanna in de hoogste hemelen” (Mat. 21,9) en toen wat later de scharen riepen: “Kruisig Hem! Kruisig Hem!” (Luk 23,20)?

Als je weet hoe massa’s kunnen gemanipuleerd worden en hoe wispelturig mensen zijn, is het bijna zeker dat deze zo verschillend lijkende kreten werden uitgeschreeuwd door dezelfde stemmen. Mensen die in een massa optrekken, verliezen vaak hun nuchterheid en schreeuwen dan vaak om dingen die ze in privégesprekken nooit zouden durven herhalen.

Wat mij echter bezighoudt in verband met de laatste dagen van Jezus zijn niet die mensen die in die scharen optrokken en hoe vluchtig hùn trouw was, maar wèl hoe wispelturig de trouw van Jezus’ vrienden was. Er is natuurlijk de uitzondering van de vrouwen die Jezus volgden tot op de Calvarieberg en zelfs tot Zijn lichaam begraven werd in een geleend graf, maar de meeste van Jezus innigste vrienden hebben Hem toen volledig in de steek gelaten.
In dezelfde week dat Jezus’ apostelen de meest diepgaande gesprekken ooit met Hem gehad hebben, laten ze Hem vallen en zoeken het veiligste schuiloord dat ze kunnen vinden. De woorden van Mattheüs zijn een blijvende herinnering daaraan: “Toen lieten al Zijn discipelen Hem alleen en vluchtten” (Mat. 26,56). Daarnaast was er Zijn verkoop door Judas aan de satan zoals Jezus al stelde in Joh. 13,2, het verraad voor dertig zilverlingen waarover Mattheüs vertelt in zijn verslag hoofdstuk 26, 14-16 en de kus waarmee Hij uiteindelijk werd uitgele-verd (Luk 22, 47-48). Maar het ergste van al is misschien wel Zijn drievoudige verloochening door Petrus, de leider die Hijzelf tussen de apostelen uitkoos (Marc. 14,66-72). En dat zelfs nadat Hij Petrus nog had gewààrschuwd en die had uitgeroepen dat zoiets nooit zou gebeuren want dat hij zelfs bereid was zijn leven voor Jezus in te zetten (Joh 13,36-38). Neen, als Jezus sterft zijn Zijn vrienden niet daar om Hem moed in te spreken. En ook daarna nog kruipen ze samen bang weg vol schrik voor de Joden (Joh. 20,19).

Jezus staat alleen!
• Jezus staat alleen tegenover de spottende menigte.
• Jezus staat alleen tegenover de oneerlijke rechters.
• Jezus staat alleen als Hij gegeseld wordt.
• Jezus staat alleen als Hij Zijn kruis over de kronkelende klimmende weg doorheen Jeruzalem sleurt, enkel geholpen door een toevallige vreemde voorbijganger die gedwongen wordt om Hem te helpen.
• Jezus confronteerde de nagels die door Zijn handen en voeten geslagen werden en de speer in zijn zijde alleen.
• En Hij hing daar alleen te sterven terwijl een bloeddorstige schare rond het kruis op Hem stond te schelden.
Pas helemaal op het eind van het verhaal lezen we iets over Zijn meest geliefde leerling, met name dat die Zijn moeder ondersteunt. Tot dat ogenblik hadden diegenen in wie Hij zoveel geïnvesteerd had Hem totaal achtergelaten. Johannes’ samenvattende woorden over Jezus’ verlatenheid zitten vol bittere pijn over de zwakheid van de discipelen: “De wereld is door Hem geworden en de wereld heeft Hem niet gekend. Hij kwam tot de Zijnen en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen” (Joh 1,10-11).

Waarom zoveel horror voor de Messias? Waarom zulk een verlatenheid, zulk een geïsoleerd zijn, zulk een eenzaamheid terwijl Hij Zijn gruwelijke en vernederende lot onderging. Waarom zo alleen dat Hij uitriep: “Eloï, Eloï, lama sabachtami”, “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?” (Marc. 15, 34).

Er zullen wel goede antwoorden op die vraag zijn, maar één ding leer ik er alvast wel van.
• Als de tijden daar zijn dat wíj zullen verlaten worden door onze vrienden,
• Als wíj onszelf zullen verraden zien en in onze ergste beproevingen zullen terechtkomen,
• Als wíj steun zullen zoeken bij degenen die ons liefhebben en wij die niet zullen vinden,
• Als wij de echo’s zullen horen van degenen die met ons spotten en we het willen uitroepen van ontgoocheling en hartenpijn…
Dan is er Iemand Die daar al eerder geweest is. Die weet hoe het aanvoelt. Ja, Jezus heeft hetzelfde meegemaakt en Hij heeft het verdragen. Hij werd erdoor verpletterd opdat wij kunnen weten dat Hij ons nooit alleen zal laten:

“Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking of benauwdheid, of vervolging of honger, of naaktheid, of gevaar, of het zwaard? Gelijk geschreven staat: ‘Om Uwentwil worden wij de ganse dag gedood, wij zijn gerekend als slachtschapen’. Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad. Want ik ben verzekerd dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, nog enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here” (Rom 8, 35-39).