Wegwijzer is een eigentijds driemaandelijks blad. Het weerspiegelt de diepere thema's die de maatschappij boeien en daagt de lezer uit om zelf na te denken. Het blad is een uitgave van de evangelische kerken. Evangelische christenen vormen een groeiende groep van gelovigen voor wie de boodschap van de Bijbel centraal staat. Met Gods Woord als basis voor alle facetten van het leven, willen ze zich zowel in de kerk als in de maatschappij inzetten voor de medemens.
Het lijkt wel of er in september een nieuw jaar begint. Volgens de kalender is dat natuurlijk niet zo, maar op veel gebieden herneemt het leven zijn gang op 1 september – niet in het minst in de scholen. Voor de iets oudere mensen is dit opvallend genoeg een tijd om wat meer te mijmeren. Het mooie van de zomer is voorbij, en het volgende half jaar lijkt wat triestig. Stilstaan bij de natuur die indommelt, en op veel terreinen dood lijkt te gaan, is daarom een ideaal om eens dieper na te denken, en misschien uit te vinden hoe het uur van de waarheid voor ieder mens dichterbij komt.
Twee jaar geleden kwam er een nieuwe poes in het gezin van Ann. Een gitzwarte kat die onmiddellijk de nam Bagheera kreeg. Hij werd meteen de grote lieveling van iedereen, en dankzij deze kater overwon Ann’s pleegzoon zijn schrik voor dieren. Onmisbaar in het gezin dus. Tot op de noodlottige dag dat Bagheera een onzachte aanvaring had met een onzacht voertuig. Half verlamd kwam hij terug thuis, en de overlevingskansen waren niet groot. Maar laten inslapen was voor het gezin ook geen optie. Een spannende, maar vooral ook leerzame periode begon: bleef dit lievelingsdier leven of was het sterven onvermijdelijk?
Steven, 48 jaar, afkomstig uit een gezin met twee ouders, een broer en een zus. Een gezin waar liefde ver te zoeken was en er voor knuffels geen plaats was. Wel voor slagen. Dat dit invloed zou hebben op zijn verdere leven, lag dus voor de hand. Op zijn 12de stortte hij zich in drank en drugs. Hij gedroeg bijzonder agressief, ontnam uiteindelijk iemand anders het leven en belandde voor lange tijd in de gevangenis. Er wordt vaak gezegd dat een mens er niet beter van wordt als hij opgesloten zit, maar voor Steven kwam er een ommekeer in zijn leven. Nu voelt hij zich herboren …
In het evangelie van Marcus lezen we het indrukwekkende verhaal waarin Jezus een storm tot stilte brengt. Terwijl zijn leerlingen in paniek raakten door de golven die over hun boot sloegen, lag Jezus gewoon rustig te slapen. In uiterste nood riepen ze Hem wakker en schreeuwden ze dat ze zouden vergaan. Jezus stond op, bestrafte de wind en zei tegen het water: “Zwijg, wees stil”. Meteen kwam er een grote stilte. Hoe graag zouden we dat in ons leven willen zien gebeuren. Figuurlijk worden we immers vroeger of later geconfronteerd met zwaar stormachtig weer. Noodweer slaat onverwacht toe. Het mooie is dat die calamiteiten effectief door Jezus tot bedaren kunnen worden gebracht.
Een groot gezin hebben, is geweldig, maar soms ook ingewikkeld. Er is altijd lawaai, er zijn altijd meningen, er is altijd wel iemand die honger heeft. Mama Reninca beseft dat de tijd die ze één op één met haar kinderen kan doorbrengen, heel zeldzaam is. Maar in die stilte van één op één ontdek je juist wat in de drukte verborgen blijft. De recente uitstap van Reninca met haar dochter van elf – alleen zij twee dus – naar Amsterdam (zo dichtbij en toch zo ver…) was een unieke gelegenheid. Drie dagen om veel te ontdekken, in de stad, maar ook in het leven van moeder en dochter.
In de culinaire rubriek dit keer een gerecht dat je helemaal op voorhand kunt klaarmaken. Handig voor als je bezoek hebt. Het gaat om Griekse tapas, en Ann zoekt ingrediënten bij elkaar voor een groot gezin. Maar je mag dat allemaal natuurlijk ook gewoon halveren. Begin alvast maar met kipfilet te pakken, en haal nog het een en ander uit je (koel)kast of uit de winkel ...
De vakanties van Yvan zijn nooit saai, al is dat niet altijd in de positieve zin. Zo moest hij al twee keer gerepatrieerd worden vanwege een ziekte of een ongeval. Ook zijn vrouw liep al een paar keer een breuk op tijdens het verlof. En zijn auto deelt in de miserie: onderweg bleven ze lang niet altijd van technische problemen gespaard. Trekken ze het onheil aan? Je zou het bijna gaan denken. Afgelopen zomer werd er midden in de nacht in hun caravan ingebroken, en waren alle bank- en andere kaarten, evenals de autosleutels, verdwenen. Hoe blijven ze dan rustig in die situaties?
De herfsttijd, dat zijn frisse appels en peren, afgevallen bladeren die opgeharkt moeten worden en lange boswandelingen. Althans, zo ziet Jacques Rommel het. En het seizoen doet hem ook denken aan pompoensoep, hamrolletjes met witloof, wafels en chrysanten. Maar het gaat verder dan dat: hij merkt dat hij zo langzamerhand in de herfst van zijn leven beland is. Dat heeft zo z’n charme: niets moet, het màg. Toch is de realiteit confronterend. Leeftijdgenoten raken stilaan op de sukkel, en sommige zijn er zelfs al niet meer. Langzaamheid wordt het uitkijken naar het einde, en vooral: naar wat erna komt.
Toen Marcel in 1976 het Leo XIII-seminarie in Leuven binnenstapte, kon hij niet vermoeden dat hij twee jaar later zijn droom om priester te worden zou hebben opgeborgen. Hij keerde de kerk steeds meer zijn rug toe en vroeg aan God om door Hem alleen gelaten te worden. Een gebed dat werd verhoord … Toch vond hij zijn geloof terug, studeerde theologie en trouwde met de liefde van zijn leven. En dan ontdekte het koppel dat er een erfelijke ziekte in de familie was, die een grote impact op hun verdere leven zou hebben, en uiteindelijk zorgde voor het vroegtijdige overlijden van zijn vrouw.
Veel mensen hebben nog altijd het idee dat God ons voortdurend nauwlettend in de gaten houdt en dat Hij ons straft zodra we een fout begaan. Zo werd het vroeger toch voorgesteld, en zo leeft het soms ook nog vandaag. Je kunt Hem dus maar beter gehoorzamen, als je niet wilt dat je iets ergs overkomt. Maar klopt dat beeld? Als je rondom je heen kijkt, lijkt het tegenovergestelde meer voor de hand te liggen. Mensen die zich aan God noch gebod storen, komen daar blijkbaar ongestraft mee weg. Dat kan vragen oproepen, maar een ding is zeker: God wil geen gehoorzaamheid uit angst, maar uit liefde ...