Marianne is altijd een boekenlezer geweest. Als het er op aan komt om in de winkel of de bibliotheek een boek uit te zoeken, dan heeft ze een merkwaardige methode: steeds als ze een werk in handen heeft, gaat ze eerst naar de laatste bladzijden om te zien hoe het verhaal afloopt. Als het boek goed eindigt, neemt ze het, als het slot verdrietig is, laat ze het liggen. Als ze daarna het hele boek leest, is het voor haar een geruststelling dat het op het einde allemaal in orde komt. Was het in het leven van de mens ook maar zo dat je wist hoe alles zou aflopen – je zou heel anders kijken naar wat je onderweg op je levenspad overkomt. In zekere zin is het ook zo: Marianne vindt rust in de wetenschap dat het Einde vast staat. Dat geeft haar een heel ander perspectief.
Lees hier het volledige artikel
Als je in de zomermaanden richting Zuid-Frankrijk rijdt, is het niet vreemd dat je in een lange file belandt. Het overkwam ook Marieke. Op zo’n moment kan je niet veel anders doen dan om je heen kijken en de omgeving in je opnemen. Op die manier zag ze de in graffiti-stijl op een muur gespoten woorden ‘j’existe’. Dezelfde tag was ze anderhalf jaar eerder al een tegengekomen langs de treinsporen in Brussel. Wat wil iemand nu met die boodschap zeggen? Een beetje opzoekwerk leerde dat een jongen uit Marseille aan de basis lag van het uitdagende ‘ik besta’.
Klik hier om het artikel te lezen
Jan was jarenlang een van de kopstukken van een beruchte motorbende. Uiteindelijk belandde hij in de gevangenis. Van beroep was hij visser, en voer met een boot vanaf het Nederlandse voormalige eiland Urk. Een plaats die als ‘heel gelovig’ bekend staat, zeg maar ‘streng gelovig’. Daar moest Jan niet veel van hebben, al ging hij naar een kerk, om niet te veel uit de toon te vallen. Dat veranderde toen hij op de boot een boek over geloofsvragen in handen kreeg, dat hem inspireerde om zich verder in de Bijbel te verdiepen. Het begin van een nieuw leven – zelfs achter de tralies.
Klik hier om het zrtikel te lezen