Bijna voorbij... Wat nu?

Vastenoverweging 38 – woensdag 13 april 2022

"Verdorie, de vastentijd loopt ten einde en ik kon nog niets ten goede veranderen in mijn leven... Is er voor mijn problemen nog een oplossing?" Tuurlijk gij! Ge hebt de oneindige Barmhartigheid van God toch altijd binnen hand-/woord-/gebeds-bereik! Ik las over ene Chapolin Colorado die zei: "Mij vijanden hadden niet op mijn sluwheid gerekend!". Want ja, we moeten hier ook aan een intelligentieoefening denken, we mogen onze neuronen hierboven aan het werk krijgen, sluw zijn in de goede zin van het woord. We mogen geen gaten laten vallen in ons leven, niet in de zondenput terechtkomen om daarin misschien door onoplettendheid weg te zinken, weg uit de omgeving van de genade van de Vader.

Ja, we kunnen die innerlijke monsters, die kleine zonden, die grote ondeugden of gewoon onze zwakheden tegenkomen, maar met Gods genade zijn we eigenlijk in staat geweest, en nog steeds in staat, om deze uitdagingen te overwinnen en ons hart voor Jezus te openen om de goedheid en barmhartigheid van de Heer te bewijzen. Om die genade te bewijzen door ons levenspad te veranderen, door het dal van de schaduw te verlaten. Ongeacht de grootte van de valstrikken op ons levenspad, de Heer zal altijd aan onze zijde staan en onze hand vasthouden!

Stoppen dan maar, of (her-)beginnen?
"Hoe gaan we deze genade nog bewijzen als we zien dat de veertigdagentijd al een einddatum heeft? Als die al vlakbij is!" Het is een feit dat er weinig tijd meer is, maar de barmhartigheid van de Heer gaat alle grenzen van de menselijke tijd te boven – ook onze vastentijd - en dwingt ons om te gaan leven in wat voor ons onmisbaar is. Het heeft geen zin om zoveel al dan niet theologische lectuur door te nemen als we niet ook in het dagelijks leven deze zoektocht naar de bekering van de veertigdagentijd willen ervaren. Laat ons heel praktisch zijn, laat ons als we willen veranderen beginnen met de nodige schuldbelijdenis! Stort uw hart uit bij Hem Die daar naar het kruis is gegaan. Doe zoals de prostituee die haar meest waardevolle parfum over de voeten van de Meester goot, en vanwege haar berouw en liefde vergaf Jezus haar en werd ze overgeleverd aan de liefde (Lucas 7:36-39). En ja, uitzoeken waar er troost is, een ommekeer gaan maken in ons leven, kan ook voor ons pijnlijk zijn. Die prostituee gaf al haar waardevolle parfum op om Jezus’ voeten te wassen. Wat moet jij misschien opgeven? Maar weet dan dat de troost, neen de Trooster, slechts één stap verwijderd is van waar je nu bent. Hetzelfde vuur dat hout verteert en steen verhardt, zuivert ook het goud dat Hij in ons investeert.

Geloof zonder werken is dood, mijn volk.
En dan komt stap 2. Het maakt niet uit hoeveel dagen je de veertigdagentijd goed hebt beleefd. Het maakt wel uit dat je hart vandaag bereid is om je levenspad te veranderen en Gods grenzeloze barmhartigheid en liefde voor jou te ervaren. Kijk naar de overspelige vrouw en hoe Jezus met Zijn vinger in het zand schreef toen deze vrouw voor Hem werd gebracht. Terwijl het zevende gebod de vrouw veroordeelde, vergaf Jezus haar en instrueerde haar om "niet meer te zondigen" (Johannes 8:11b).
Ik leerde ooit de krachtige les van de 'doornen en distels'. Toen Adam zondigde door het eten van de vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad, werd het land vervloekt (Genesis 3:18). Hij zou moeten zwoegen voor zijn voedsel en de grond zou doornen en distels produceren. Tot dat moment was er geen aanwijzing dat doornen op aarde groeiden, en nu zouden ze deel uitmaken van de vloek en straf voor de zonde. Bij de kruisiging van Jezus, duizenden jaren later, werd de vloek aan Hem overgeleverd. We zien Jezus' aanklagers een doornenkroon weven om op Zijn hoofd te plaatsen. Hij nam de vloek die door de eerste Adam was ingebracht op Zich. Die doornen zijn een krachtig symbool van diezelfde waarheid van vergeving en opnieuw beginnen! Ieder van ons kan vandaag indien nodig opnieuw beginnen. Ieder van ons kan op zijn of haar knieën gaan (letterlijk of figuurlijk), schuldbelijdenis doen, en een nieuwe weg inslaan, nieuwe werken gaan produceren.

Pasen zal komen. Nog enkele dagen. Al onze pijn en lijden krijgen een nieuwe betekenis met de Shalom van de Vader, de vrede die de Verrezene ons op Paaszondag in volheid heeft gereed gemaakt om aan ons te geven. En als we daarna terugkijken, kunnen we zeggen: "Ja, Hij heeft gewonnen, Hij heeft mij gewonnen. En nu is er niets groter overgebleven dan Zijn eigendom te zijn.”