Herfst doet denken
De herfsttijd, dat zijn frisse appels en peren, afgevallen bladeren die opgeharkt moeten worden en lange boswandelingen. Althans, zo ziet Jacques Rommel het. En het seizoen doet hem ook denken aan pompoensoep, hamrolletjes met witloof, wafels en chrysanten. Maar het gaat verder dan dat: hij merkt dat hij zo langzamerhand in de herfst van zijn leven beland is. Dat heeft zo z’n charme: niets moet, het màg. Toch is de realiteit confronterend. Leeftijdgenoten raken stilaan op de sukkel, en sommige zijn er zelfs al niet meer. Langzaamheid wordt het uitkijken naar het einde, en vooral: naar wat erna komt.