Zalig zijn de koorddansers …
Hoewel je zou denken dat geloof verzoenend werkt, laat de praktijk zien dat christenen het geregeld onderling oneens zijn en dat de spanningen hoog kunnen oplopen. De westerse wereld is sowieso al sterk gepolariseerd en dat lijkt ook zo te zijn in heel wat kerken. Er is de tegenstelling van modern tegenover traditioneel, vernieuwend ten opzichte van behoudend – of zelfs reactionair. Je ziet dat in de Verenigde Staten duidelijk in de controverse voor of tegen Trump.
In een artikel van de hand van Ignace Demaerel (Inspiratio Denktank) vraagt de auteur zich af of het echt onmogelijk is dat ‘broeders en zusters’ de polarisatie overstijgen. Dat houdt in: onwrikbaar vasthouden aan heilige principes en tegelijk flexibel zijn voor gebroken mensen in gebroken situaties. Veel menselijkheid en mildheid zonder de gezonde regels te ondergraven. Ruimte voor uitzonderingen zonder het kader af te breken. Het is dansen op het slappe koord, maar je zou kunnen zeggen: zalig zijn de koorddansers.