Het afgelopen jaar hebben we er steeds weer naar uitgekeken: de bijeenkomsten van het ‘Overlegcomité’. De beslissingen van deze politieke vergadering besliste immers hoe ons dagelijks leven eruit zou zien. Hoever was het beloofde ‘rijk der vrijheid’ nog weg? In dat overleg wordt er uitgebreid gediscussieerd over sterk uiteenlopende meningen. Ieder heeft zo zijn mening, maar wat is uiteindelijk dé waarheid? De werkelijkheid houdt zich niet altijd aan onze voorspellingen. Maar als het over het leven gaat, is er toch een manier om de echte waarheid te leren kennen ...
Lees meer
Hoe gaat de zomer er uitzien? Dat weet je nooit van te voren. We hebben al een paar warme dagen gehad en er zullen er nog wel komen. Terwijl het voor de een niet warm genoeg kan zijn, prefereren anderen de koelte. Joris en Reninca zien zichzelf niet als ‘zomermensen’ en kunnen bij grote hitte niet veel meer presteren. Verloren dagen noemden ze dat vroeger. Maar tegenwoordig beseffen ze dat rusttijd niet noodzakelijk verloren tijd is. Ze realiseren zich dat het leven niet altijd rond productiviteit hoeft te draaien. Zo kan ‘verloren’ ook ‘gewonnen’ worden.
Lees meer
Rogier van der Weijden is een schilder uit de 15de eeuw, een van de eerste ‘Vlaamse Primitieven’. Zoals de meeste van zijn tijdgenoten, schilderde hij Bijbelse taferelen. Bekend is zijn triptiek ‘De incarnatie van Christus’ . Hij beeldt enkele gebeurtenissen uit rond de geboorte van Jezus, zoals Lukas die in de Bijbel beschreven heeft. Van der Weijden gebruikt de situatie van zijn eigen tijd als achtergrond voor zijn werk. Historisch is dat niet correct, maar het maakt het schilderij wel actueel. Hoe zouden we de geboorte van Christus vandaag de dag weergeven. Misschien wel tegen de achtergrond van een vluchtelingen kamp, want Jezus moest al op heel jonge leeftijd met zijn ouders vluchten, omdat hun leven bedreigd werd ...
Lees het volledige artikel
Abel houdt niet van zand en is bang van water. Althans, dat wilde hij zijn juffrouw wijs maken. Zijn moeder weet wel beter: normaal gezien is hij niet uit het zwembad weg te slaan. Maar toen hij met school op zeeklassen zou vertrekken, diste Abel dit verhaal op bij zijn lerares. Van waar die plotselinge schrik? De echte reden was de schaamte dat hij ‘s nachts nog niet droog was en een pamper moest dragen. Wat zouden zijn vriendjes daar van zeggen? En toch ging Abel mee naar de zee ...
