Ongeremde kinderpraat
Half maart ging de wereld van veel gezinnen met kinderen even over in een heerlijke vakantiesfeer! Blij dat ze waren, ze moesten niet naar school en het weer was dan nog op en top zomers! Maar, na al die weken kwam de harde realiteit: het coronatijdperk zou langer duren. Bijgevolg moesten ook de lessen hernomen worden. Vier kinderen in huis, vier niveaus, vier bakken met werkboeken en oneindig veel uitdagingen! Maar goed, ook dat overleefden we en zelfs op een redelijk aangename manier.
Lees het volledige artikel
Het leven is een reis van de geboorte tot het overlijden. Ook in de natuur zien we de cyclus van ontluiken, bloeien en vergaan. Zo is het leven: sterven wordt uiteindelijk als ‘doodnormaal’ beschouwd. Maar is dat wel zo? Natuurlijk, we hebben de zekerheid dat we in ons leven met de dood geconfronteerd worden, zowel tijdens (familie, vrienden, …) als aan het einde. Olivier Le Jeune vraagt zich af: “Waarom zijn we ongerust over het sterven als het gewoon een normale eindfase van het leven is? Waarom lijken mensen er alles aan te doen om de dood zo lang mogelijk uit te stellen? En is het altijd de bedoeling geweest dat mensen zouden sterven?” Ook al gaat een overlijden doorgaans met veel droefheid gepaard, toch betoogt de auteur dat er aan het hele gebeuren ook een onmiskenbaar hoopvol perspectief zit.
Verder lezen
Met Pasen vorig jaar kwamen er in het gezin Van Der Flaas drie kuikentjes: Fladdertje, Gelukkig en Sleepy. De eigenschappen van de diertjes dienden als basis voor hun namen. Echter Sleepy was niet slaperig, maar eerder wat ziekjes. Lang heeft het kuikentje niet geleefd. Ocharme … en dat was de ‘posthume’ naam van het diertje. Terwijl zijn broers een kistje ineen knutselden om het kuiken te begraven, trok Eli zich terug op zijn kamer om te bidden dat God het diertje weer levend zou maken. Het geloof van een kind kan heel ver gaan. Helaas is Ocharme niet uit het graf herrezen. Maar Fladdertje en Gelukkig zijn wél volwassen kippen geworden! Lees het verhaal van moeder Ann.